Często słyszę, że taniec brzucha jest z Indii. Nic bardziej mylnego. Przedstawię tu czym właściwie jest ten rodzaj tańca i skąd pochodzi.
Taniec brzucha to sztuka tańca pochodząca z terenów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Taniec ten wykonywany jest głównie (ale nie wyłącznie) przez kobiety. Nazwa "taniec brzucha" nie jest nazwą oryginalną. W krajach arabskich taniec ten nazywa się "raqs sharqi", co można przetłumaczyć jako "taniec wschodni" lub "raqs al-hizzi". Nazywany bywa także tańcem orientalnym, co niektórzy mylnie odbierają jako określenie tańca wszystkich regionów Orientu, np. Indii i Chin, z którymi nie ma nic wspólnego.
Współczesny taniec sceniczny, powstały na początku XX wieku, stanowi połączenie tradycyjnych tańców tych rejonów z tańcem klasycznym, z domieszką inspiracji przenikających z innych rodzajów tańca. Nie jest to taniec sformalizowany tak jak np. taniec towarzyski, gdzie występuje jeden powszechnie uznany kanon dotyczący muzyki, figur i sposobu ich wykonania. Choreografie w tańcu orientalnym wykonuje się solo lub w grupie, podobnie jak w tańcu klasycznym.
Taniec brzucha jest świetnym sposobem, by poprawić swoją kondycję oraz atrakcyjność seksualną. Regularne wykonywanie tego tańca ma bardzo pozytywny wpływ na sylwetkę. Taniec brzucha jest niewątpliwie kojarzony ze zmysłowym ruchem bioder i brzucha, lecz w jego wykonywanie zaangażowane jest całe ciało. Podczas tańca pracują praktycznie wszystkie mięśnie. Począwszy od głowy, a skończywszy na nogach. Mięśnie ciała napinają się i rozluźniają, a obroty miednicą doskonale rzeźbią kobiece partie ciała – brzuch, biodra, uda i pośladki. Nieodłącznym elementem kręcenia biodrami i klatką piersiową są ruchy rąk. Powinny być one płynne i delikatne, a ruch musi przepływać miękko od barków po dłonie.
Odmiany tańca brzucha:
Klasyczny taniec egipski - statyczny taniec z mocno określoną warstwą techniczną. Skupia się on na właściwym oddaniu ruchu tancerki do konkretnych instrumentów muzycznych. W tym tańcu ruchy rąk są bardzo ekspansywne, a poszczególne części ciała są od siebie wyraźnie izolowane w ruchu.
Klasyczny taniec turecki - to dynamiczny taniec, przeznaczony na duże sceny, gdzie tancerka może wykorzystać całą przestrzeń do ruchu z elementami tańca romskiego. W tej odmianie tancerka stosuje także elementy akrobatyczne i podskoki, natomiast jej ruchy ciała są miękkie i płynne.
Beledi - to taniec niezwykle różnorodny i mający wiele rodzajów interpretacji, od wesołych i energicznych ruchów po te bardziej dramatyczne.
Megeance - to klasyczny taniec orientalny, tańczony przede wszystkim na konkursach.
Tribal - jest połączeniem tańca orientalnego z flamenco oraz etnicznymi tańcami północnej Afryki i Indii.
Khaleegy - wywodzi się z regionu Zatoki Perskiej i charakteryzuje się przerzucaniem włosów tancerki z jednej strony na drugą, przy jednoczesnym robieniu zamaszystych ruchów głową.
Melaya Leff - to taniec zwany aleksandryjskim. Głównym elementem tańca jest duża chusta, w którą tancerka się zawija, po czym zalotnie rozwija się z niej, tworząc w ten sposób zmysłowy klimat występu.
Raqs assaya - to folklorystyczny taniec egipski. Wykonuje się go wraz z laskami. Ten rodzaj tańca brzucha praktykują też mężczyźni. Jego najpopularniejsze odmiany to taniec z laską saidi i taniec z laską beledi.
Raks tahtib - to taniec, który pochodzi z Egiptu i wykonywany jest tylko przez mężczyzn.
Belly dance show - to rodzaj tańca-spektaklu. Podczas jego praktykowania wykorzystuje się światła, oprawę sceniczną oraz różne rekwizyty. Taniec ten jest połączeniem wielu innych odmian tańca brzucha.