Hinduizm ma niezwykle bogaty panteon bogów, właściwie można mówić o zmieniających się panteonach w poszczególnych okresach jego historii. Ci liczni bogowie mają dziś większe znaczenie dla wyznawców z prowincji, wykształceni hindusi w zasadzie są monoteistami, wierzą w jednego najwyższego boga, Brahmana Absolut, który przejawia się za pośrednictwem wielu bogów osobowych stojących niżej w hierarchii.
Obiektami kultu w głównych odłamach hinduizmu są trzej bogowie: Brahma, Wisznu i Śiwa. W naukowej teologii hinduskiej łączeni są często w triadę (trimurti).
W każdym z niezliczonej ilości wszechświatów, stwarzanych przez Mahawisznu Brahma jest pierwszą, śmiertelną, żywą istotą, zrodzoną z formy virat – kwiatu lotosu wyrastającego z jeziora umiejscowionego w pępku Garbhodakaśaji Wisznu, stąd bierze się jego inne imię Aja. Brahma bywa przedstawiany jako czterogłowy mężczyzna, odziany w krysznadźńambarę (skórę z czarnej antylopy). Bhagawatapurana tłumaczy to, że Brahma posiada cztery głowy. Jego cztery głowy zdobią złote hełmy. Zrodzony z kwiatu lotosu, mimo, że usytuowany na jego baldaszku, nie był w stanie dostrzec świata. Dlatego okrążył całą przestrzeń i kiedy poruszał oczyma, zwracając je w każdą stronę, osiągnął cztery głowy, odpowiednio do czterech kierunków. Często ukazywany jest siedzący na lotosie, który wyrasta z pępka Garbhodakaśaji (inkarnacja Wisznu). Spotkać także można jego postać unoszącą się na wielkim, białym łabędziu.
Wisznu to jeden z najpopularniejszych dewów w hinduizmie, bóg jedyny w wisznuizmie (największym wyznaniu hinduistycznym). Symbolizuje utrzymujący aspekt boga, najczęściej identyfikowany z dwoma swoimi Awatarami: Kryszną i Ramą. Przedstawiany jako czteroramienny przystojny mężczyzna o błękitnej skórze. Nosi złotą szatę, a na jego piersi widnieje znak śriwatsa i klejnot kausthubha. Jego atrybutami są koncha (śankha), dysk (ćakra), maczuga (gada) i lotos (padma). Wisznu często pojawia się w sztuce na zwojach otchłannego węża Ananty, którego imię znaczy tyle, co Niekończący się; z zamkniętymi oczami podróżuje bóg po kosmicznym oceanie mlecznym, w towarzystwie pięciu braci Pandawów (bohaterów Mahabharaty) i ich żony Draupadi. Według takiego przedstawienia wymienione postaci ludzkie są obiektem marzenia sennego Wisznu, stąd też bóg ten nazywany jest niekiedy Cudownie śniącym. Jego żona to Lakszmi, a ulubionym wierzchowcem (wahaną) jest olbrzymi orzeł z ludzkim tułowiem – Garuda.
Śiwa to jeden z najistotniejszych dewów w hinduizmie. Symbolizuje unicestwiający i odnawiający aspekt boskości. Przez śiwaitów (monoteistyczny odłam hinduistyczny) uważany jest za Boga jedynego, tożsamego z bezpostaciowym wszechprzenikającym Brahmanem. Śiwa nosi 1008 imion i przedstawiany jest najczęściej jako Nataradźa – mistrz tańca, ale także jako jogin i asceta, jako dobroczyńca, głowa rodziny oraz jako niszczyciel. Wśród hinduistów Śiwę czczą głównie śiwaici i smartyści. Śiwa jest jedną z najbardziej złożonych istot boskich w hinduizmie i mitologii indyjskiej. Jego rozmaite przedstawienia zawierają w sobie bowiem wiele pozornych sprzeczności. Śiwa nazywany jest wieloma innymi imionami. Zebrane są w dziele zwanym Śiwasahasranama, zawierającym tysiąc osiem jego imion. Do najpowszechniejszych należą:
-Jogeśwara (Władca/Pan Jogi) -Mahabaleśwar (Wielki Bóg Siły) -Mahakala (Wielki Czas, w znaczeniu Pogromca Czasu) -Maheśa (Wielki Pan) -Maheśwara (Wielki Bóg) -Mahadewa (Wielki Dewa) -Nilkanth (Ten, który ma niebieskie gardło) -Prananath (Praneśwar) -Rudra -Sthanu - (Stały) -Śambu - (Dobrotliwy) -Śarwa - (Zabijający strzałami) -Śankara - (Pokój czyniący, Działający na korzyść) -Triambakam - (Ten, który ma troje oczu, w znaczeniu Wszechwiedzący) -Wirupaksza
Znaczącymi bogami w hinduizmie są również opiekunowie stron świata, na przykład:
-Indra - to strażnik Wschodu, bóg burzy, wiatru i wojny, -Agni - bóg ognia, jest strażnikiem południowo-wschodniej strony świata, -Jama - jest strażnikiem południowej strony świata, groźnym bogiem śmierci, -Waruna - pełni straż nad Zachodem, włada oceanami, morzami i wodami lądowymi.
Indra
Agni
Jama
Waruna
Ważną rolę odgrywają też bóstwa zwierzęce:
-Nandin - biały byk, wierzchowiec Śiwy, wyraża płodność i siłę, -Garuda - duży złoty ptak, wierzchowiec Wisznu, -Hanuman - przedstawiany w postaci małpy płci męskiej jest uznawany za boga mądrości i uczoności, -Ganesia - wyobrażany w postaci dziecka o głowie słonia reprezentuje nie tylko witalność świata zwierząt, ale co najważniejsze, "pomaga" w przezwyciężaniu przeciwieństw i pozyskaniu pomyślności.
Nandin
Garuda
Hanuman
Ganesia
Według wierzeń, człowiek cnotliwy po swoim ziemskim życiu może dostać się do jednego z pięciu rajów. Władcą każdego z nich jest inny bóg. Oprócz wiary w niebo, hinduiści uznają, że istnieje piekło podzielone na wiele sektorów, a w każdym w nich stosowane są inne tortury, odpowiednie do rodzaju wykroczeń, za które należy odpokutować.
Kult bogów w hinduizmie jest sprawowany zarówno przez braminów, jak i zwykłych wyznawców, z reguły samotnie lub w gronie rodzinnym; wyjątkiem są współcześnie reformowane odłamy. Zarówno w domach, jak i świątyniach, znajdują się kapliczki albo ołtarze z wizerunkami lub symbolami boga (np. kamienny słup przedstawiający Śiwę), często też znajdują się obrazy z mitologii hinduizmu. W świątyniach i kapliczkach domowych wyznawcy budzą swego boga o świcie, wynoszą z sypialni (gdzie spał ze swą żoną), następnie myją go, wycierają, przystrajają, malują, przynoszą ofiarę. Wierzą, że spożywa niematerialną część ofiarnej potrawy. Adoracja boga polega również na wyciągnięciu przed nim rąk i przyłożeniu ich do czoła oraz na śpiewaniu hymnów, paleniu kadzideł i lamp, recytowaniu świętych tekstów, składaniu kwiatów itd. Ofiary krwawe składa się jedynie w kulcie Kali, dziś są nimi najczęściej bawoły, kozy, owce, koguty.
W kulcie domowym hindus namaszcza boga, wypowiadając odpowiednie teksty, dokonuje też innych czynności kultowych, następnie siada przed ołtarzem i medytuje.
Kali to hinduska bogini czasu i śmierci, pogromczyni demonów i sił zła. Jedna z głównych postaci Śakti, żony Śiwy. Bywa też rozumiana jako "Pani Kosmosu" lub absolut, źródło zasad kosmicznych i wszelkich archetypów. Występują nurty hinduizmu, wprost utożsamiające formy bogini Kali ze stanami świadomości człowieka. Kali w jednej z kilku głównych form ikonograficznych jest ciemnoskóra i wychudzona, z długimi zębami. Odziana w tygrysią skórę i naszyjnik z czaszek; pojawia się najczęściej na polach bitewnych lub na miejscach kremacji. Czasami przedstawiana z wężami wplecionymi we włosy. Często pojawia się z wystającym zwykle nieprzeciętnie długim językiem (symbolizuje zarówno twórczą jak i destrukcyjną moc), głową demona w ręce oraz pasem z uciętych rąk. Kali bywa przedstawiana z kilkoma parami rąk. Ich liczba zdaniem Mahabhagawatapurany może wynosić: dwa, cztery, osiemnaście, jak również sto, a nawet tysiąc.