Na terenie Indii istnieje około 415 języków. Konstytucja Indii przyznała specjalny status dwóm językom: hindi i angielskiemu jako oficjalnym językom komunikacji w rządzie centralnym Indii.
Języki i ich opisy
Język asamski - to język indoeuropejski należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich, którym posługuje się 16 mln mówiących. Zamieszkują oni głównie w stanie Asam, gdzie ma status języka urzędowego, a także w Bhutanie. Do jego zapisu używa się pisma bengalskiego.
Język bengalski - to język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln mówiących, głównie w Bangladeszu i w Indiach. Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach, z czego w Indiach w stanach Bengla Zachodni i Tripura). Liczba osób używających tego języka jako drugiego wynosi około 70 ml. Do jego zapisu używa się pisma bengalskiego.
Język bodo, boro - to język z grupy bodo-naga-kachin chińsko-tybetańskiej rodziny językowej, używany przez lud Bodo w północno-wschodniej części Indii. Zgodnie z konstytucją indyjską posiada status języka urzędowego w stanie Asam. Obecnie zapisywany jest zazwyczaj w dewangari, w przeszłości w alfabecie bengalskim. Jest blisko spokrewniony z językami dimasa w Asamie, garo w Maghali oraz kokborok w tripurze.
Język dogri - to język indoaryjski, używany przez ok. 2 mln osób w Indiach głównie w regionie Dżammu i Kaszmiru, poza tym w stanie Pendżab, Himachal Pradesh oraz w Pakistanie. Co stanowi rzadkość dogri jest językiem tonalnym, podobnie jak inne języki zachodniego pahari oraz język pendżabi. Zapisywany jest obecnie najczęściej w indyjskim alfabecie sylabicznym dewangari lub w alfabecie arabskim.
Język gudźarati - to język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 46 mln mówiących. Głównie mieszkańców stanu Gudźarat oraz w sąsiednich terytoriach Daman i Diu oraz Dadra i Nagar Haweli i jest językiem urzędowym. Najbliżej spokrewnione z nim języki to pendźabi i bradź bhasza. Posiada odrębny system pisma, tzw. alfabet sylabiczny gudźarati, wywodzący się ze starożytnego pisma brahmi.
Język hindi - to język z grupy język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako pierwszym językiem 180 milionów osób, natomiast przy zaklasyfikowaniu jako dialekty hindi języków radźastani, bihari oraz pahari (bez nepalskiego) aż 422 mln osób, czyli 41% mieszkańców Indii. Używany jest także w Nepalu (500 tys), na Fidżi (300 tys), na Mauritiusie i w Surinamie (po 100 tys). Posługują się nim również hinduscy imigranci w Europie Zachodniej. Jest językiem urzędowym, od 1950 roku ogólnopaństwowym Republiki Indii, oraz jednym z 23 języków konstytucyjnych. Angielski zaś jest językiem pomocniczym. W kilku indyjskich stanach i terytoriach: Uttar Pradesh, Uttarkhand, Himachal Pradesh, Harianie, Madhya Pradesh, Biharze, Radżastanie oraz na terytorium stołecznym Delhi hindi (w wersji standardowej) jest oficjalnym językiem administracji stanowej oraz podstawowym językiem wykładowym w szkołach.
Język kannada - to język należący do południowej grupy języków drawidyjskich. Posługuje się nim ponad 35 mln mówiących, zamieszkujących głównie indyjski stan Karnataka, gdzie jest językiem urzędowym, a także w stanach Tamil Nadu, Maharashtra i Andhra Pradesh.
Język kaśmiri - to język indoeuropejski dardyjski używany w Kaszmirze. Posiada cztery przypadki gramatyczne: mianownik, dopełniacz, celownik oraz ergatyw. Do zapisu języka kaszmirskiego używa się trzech alfabetów. Tradycyjnie zapisywano go pismem śarada, jednak dziś jego użycie ogranicza się niemal wyłącznie do celów religijnych przez Panditów. Współcześnie używany jest pismo persko-arabskie lub niekiedy pismo dewanagari. W związku z rozwojem komunikacji elektronicznej czasami spotyka się również transliterację w alfabecie łacińskim.
Język konkani - to jeden z 23 oficjalnych języków Indii, używany przez co najmniej 7 mln osób na zachodnim wybrzeżu Indii (w stanie Maharashtra, Goa, Karnataka, również niewielkie enklawy w stanie Kerala).
Język maithili - to język należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich z grupy języków indoirańskich. Używany jest w indyjskim stanie Bihar oraz nepalskim regionie Teraj. Maithili do niedawna był uważany za dialekt hindi, lecz w 2003 roku uzyskał status języka urzędowego w stanie Bihar. Maithili tradycyjnie był zapisywany w odrębnym alfabecie maithili (zwanym również tirhuta lub mithilakszar), bądź w piśmie kaithi, jednak w ostatnich latach coraz bardziej powszechne staje się użycie alfabetu dewanagari.
Język malajalam - to język drawidyjski, używany w Indiach na Wybrzeżu Malabarskim i Lakszadiwach przez około 30 mln mówiących. Jest językiem urzędowym w stanie Kerala i na terytorium związkowym Lakszadiwów. Język ten jest blisko spokrewniony z językiem tamilskim, ma też własne – wywodzące się ze starotamilskiego alfabetu vatteluttu – pismo malajalam.
Język manipuri - to główny język w indyjskim stanie Manipur od 1992 język urzędowy (pod nazwą "manipuri") w stanie Manipur, używany jest także w stanach Asam i Tripura, oraz w Bangladeszu i Birmie. Manipuri należy do grupy tybeto-birmańskiej sino-tybetańskiej rodziny językowej. Jest językiem tonalnym, nie należy go mylić z bishnupriya-manipuri, innym językiem używanym w Manipurze, należącym do rodziny języków indoeuropejskich.
Język marathi - to jeden z szerzej używanych w Indiach języków. Posiada długą tradycję literacką. Pierwszy dokument w języku, który prawdopodobnie był przodkiem marathi, został znaleziony w stanie Karnataka, a jego wiek datowany jest na około 1300 lat. Obecnie posługuje się nim jako swym rodzimym językiem ponad 70 milionów ludzi. Dla kolejnych 20 milionów jest to drugi język. Zapisywany jest alfabetem sylabicznym dewanagari.
Język nepalski - to język z grupy indoaryjskiej, z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 17 mln ludzi – w tym ok. 11 mln to mieszkańcy Nepalu (reszta to m.in. mieszkańcy północnych Indii – przede wszystkim okolic Dardżylingu) i Sikkimu. Język nepalski jest językiem urzędowym w Nepalu. Zapisuje się go w alfabecie dewanagari; najstarsze zabytki piśmiennictwa w nepali pochodzą z XIV wieku.
Język orija - to język z podgrupy wschodniej grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich. Posługuje się nim ok 32 mln osób zamieszkujących indyjski stan Orisa, gdzie jest językiem urzędowym. Posiada własny system pisma, tzw. alfabet sylabiczny orija.
Język pendżabski - to język z centralnej grupy języków indoaryjskich indoeuropejskiej rodziny językowej, którym posługuje się ponad 28 mln osób, zamieszkujących historyczną krainę Pendżab na pograniczu indyjsko-pakistańskim. W indyjskim stanie Pendżab ma status języka urzędowego, nie jest natomiast urzędowym w pakistańskiej prowincji Pendżab.
Język sanskryt - to język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii. Należy do indoaryjskiej gałęzi indoirańskiej grupy rodziny języków indoeuropejskich. Pomimo powszechnego w Europie przekonania, iż jest językiem martwym, jak łacina, zasadniczo nim nie jest, gdyż nie tylko jest jeszcze stale używany w ceremoniach religijnych hinduizmu, ale także istnieją niewielkie grupy osób deklarujące go jako ich jedyny język ojczysty. Czynione są też próby rewitalizacji tego języka poprzez tworzenie sanskryckich neologizmów na określenie współczesnych terminów, np. technicznych (np. telewizja, sanskr. duuradarshana). Jest też uznawany od 1949 roku za jeden z 13 konstytucyjnych języków Republiki Indii (obecnie 23 – 2008 r.). Dlatego właściwsze jest określenie go jako język wegetujący niż jako martwy.
Język santalski - to język plemienia Santalów we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w Bangladeszu, Nepalu i Bhutanie, największy reprezentant grupy językowej munda należącej do rodziny austroazjatyckiej. Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków Indii.
Język sindhi - to język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się kilkanaście milionów ludzi, głównie w pakistańskiej prowincji Sindh.
Język tamilski - to język z rodziny drawidyjskiej, jej grupy południowej. Drugi, obok języka telugu, pod względem liczby użytkowników język tej rodziny – posługuje się nim około 65 mln Tamilów. Zamieszkują oni głównie południowoindyjski stan Tamil Nadu oraz wyspę Cejlon. Językiem tym posługuje się także ponad milion emigrantów tamilskich w Malezji i Singapurze. Język urzędowy Singapuru, Sri Lanki i stanu Tamil Nadu. Tamilski język literacki wykształcił się już w I w. n.e. Do zapisu używa się odrębnego pisma południowoindyjskiego (pisma tamilskiego).
Język telugu - to język z grupy południowowschodniej rodziny języków drawidyjskich. Jest największym językiem pod względem liczby posługujących się nim pośród języków drawidyjskich. Posługuje się nim około 70 mln osób, mieszkańców indyjskiego stanu Andhra Pradesh, gdzie posiada status języka urzędowego. W języku tym powstają też filmy powiązane z Tollywood.
Język urdu - to język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 milionów ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją. Urdu i hindi są językami niemal identycznymi pod względem struktury gramatycznej i podstawowego słownictwa, natomiast występują między nimi znaczne różnice leksykalne (urdu czerpie zapożyczenia z języka perskiego i arabskiego, natomiast hindi – z sanskrytu), oraz inny system pisma – hindi posługuje się indyjskim alfabetem dewanagari. Różnice te powodują, że na poziomie np. wykładu naukowego języki te stają się wzajemnie niezrozumiałe.