Kiedy taniec orientalny zaczął ewoluować do obecnej postaci, tańczono w długich, zakrywających prawie całe ciało, skąpo przyozdobionych sukniach. Na niektórych terenach strój tancerki mógł się składać z długiej spódnicy, gorsetowej kamizelki oraz chusty na biodra, a często także na głowę. Tancerki nie eksponowały nagiego brzucha (w Egipcie zabraniało tego nawet prawo).
Od tego czasu strój tancerki uległ diametralnej przemianie. Jeszcze do niedawna najbardziej popularnym strojem tancerki wykonującej ten taniec było tzw. bedleh: bogato zdobiony stanik, szeroka zwiewna spódnica oraz pas lub chusta. Tak wyglądający strój stał się popularny za sprawą aktorek Hollywood, które zafascynowane kulturą Orientu wymyśliły i rozpowszechniły swoją, odkrywającą sporo ciała i bogato zdobioną haftami, cekinami i frędzlami wersję stroju. Można przypuszczać, że po raz pierwszy ten typ stroju został zaprojektowany na potrzeby sztuki Salome Oscara Wildea.
Triumfy święcą stroje dwuczęściowe, zwane kabaretowymi (wywodzą się bowiem od American Cabaret Style), składające się ze zdobionego stanika i wąskiej spódnicy z rozcięciem bądź spódnicy o kroju "rybki" lub "syrenki" (dopasowanej w biodrach i rozszerzającej się od kolan w dół), często z dodatkowymi rękawkami i opaską na włosy. Stroje coraz bardziej przypominają wieczorowe kreacje.
Gatunki folklorystyczne, takie jak saidi, khaleegy czy fellahi wykonywane są w długich sukniach.
Przykładowe stroje
Rekwizyty
woale (welony) – rekwizyt wywodzący się z klasycznego tańca egipskiego, upowszechniony przez tancerki amerykańskie i europejskie; woal może mieć kształt prostokąta lub półkola; do tańca wykorzystuje się najczęściej jeden lub dwa woale, choć zdarzają się tancerki czerpiące z legendy o tańcu siedmiu zasłon wykonywanym przez biblijną Salome
skrzydła Isis – jeden z najbardziej efektownych rekwizytów; stworzone i przyswojone stosunkowo niedawno
fanveil, fan veil, wachlarzo-woal – połączenie wachlarza i jedwabnego woalu
veil poi – połączenie stosowanych przez tancerzy ognia poi, czyli ciężarków na sznurku lub łańcuszku, z jedwabnym woalem
laska (assaya) – wykonana zazwyczaj z bambusa, zagięta półokrągło na końcu, często z bogatymi ozdobami, używana w dwojaki sposób – w niektórych tradycyjnych tańcach folklorystycznych (np. w saidi lub beledi raqs assaya), a także w choreografiach bazujących na balansach
świecznik (shamadan)
taca - używana do balansu na głowie, najczęściej na tacy stawia się zapalone świeczki dla zwiększenia widowiskowości tańca
dzban – rekwizyt charakterystyczny dla tańców folklorystycznych: fellahi i nubijskiego
talerz – rekwizyt wykorzystywany w tańcu nubijskim
chusteczki – wykorzystywane w tańcu syryjskim i andaluzyjskim
lampiony
darbuka – bęben kielichowy
wachlarz - zaczerpnięty z flamenco
miecz lub szabla – rekwizyt głównie do balansowania, m.in. na głowie, biodrach, brzuchu, ramieniu, dokładnie wyważone i częściowo stępione