Solah Shringar w wolnym tłumaczeniu znaczy 16 ozdób. W słowie shringar kryje się słowo "shri" czyli jeden z przydomków bogini Lakshmi, patronki bogactwa, piękna, szczęścia i dobrobytu. Niektórzy zastanawiają się zapewne dlaczego jest ich akurat 16, prawda? Otóż dla kobiety ta liczba ma szczególne znaczenie. Mitologia indyjska mówi o analogii pomiędzy fazami Księżyca a cyklem menstruacyjnym kobiety. Księżyc natomiast ma duże znaczenie w hinduizmie. Dzień ślubu jest najważniejszym w życiu kobiety, kiedy to dziewczyna wkracza do świata kobiecości. Kwestia rytualnego zdobienia kobiecego ciała sięga już starożytności. Ich obecność podczas ślubu ma przynieść pomyślność młodemu małżeństwu. Bogate zdobienia celebrują piękno i boskość kobiety, nadając jej niebiański wygląd, tym samym pragnąc przypodobać się Lakshmi i wyprosić u niej co najlepsze na nowej drodze życia.
Wszystko poprzedza rytualna, kilkuetapowa kąpiel. Najpierw włosy narzeczonej namaszczane są wonnymi olejami, następnie zmywane są ziołami, jak brahmi, shikkakai, aloevera, amla, bhringaraj. Następnie na ręcę, ramiona, twarz i nogi nakłada się pastę, a właściwie peeling organiczny - ubtan, przygotowany z oliwek, mleka, kurkumy, sandałowca, mąki gram z dodatkiem kilku pachnących ziół. Wszystkiemu towarzyszy muzyka i śpiew. Teraz czas na właściwą kąpiel, kiedy dziewczyna zmywa z siebie mikstury, po kąpieli wychodzi z promienną i pachnącą aksamitną skórą. Teraz tym wszystkim zajmują się profesjonalne kosmetyczki.
Opis tych 16 elementów
Kesha pasharachna to fryzura, najczęściej kok aczkolwiek warkocz też jest mile widziany, trzy pasma włosów symbolizują bowiem, po pierwsze trzy najważniejsze rzeki: Gangesu, Jamuny i Saraswaty, po drugie, trójcę bóstw Brahmę, Wisznu i Śiwę, i po trzecie nieco inaczej, jeden kosmyk symbolizujący dom ojca, drugi teścia, trzeci ją samą, łącząc obydwa domy. W każdym razie włosy powinny być ciasno upięte, zaplecione, nie mogą pozostać rozpuszczone. Włosy zazwyczaj oplata się dodatkowo sznurem kwiatów najczęściej jaśminu - Gajra.
Mang-Tikka to dodatek na przedziałek włosów. Najczęściej jest to wykonany ze złota lub srebra i kamieni szlachetnych łańcuszek, zakończony kamieniem, opadającym na czoło. Łańcuszek często jest także zaczepiany po bokach głowy. Mang Tikka oznacza "trzecie oko". Umieszczane jest na miejscu 6 czakry (Anja), po to, aby podkreślić także to, że od teraz wspólnie z mężem tworzą jedność.
Sindoorto krwistoczerwony proszek, którym pan młody posypuje przedziałek małżonki podczas ceremonii. Czerwony kolor symbolizuje namiętność, z jakiej zawarty został związek małżeński, a także płodność i życiodajne siły kobiety. Jest to znak rozpoznawczy zamężnej kobiety.
Bindito kolejny znak rozpoznawczy mężatki. Czoło naznaczone podczas przekraczania nowego domu męża, ma przynieść jej szczęście w nowej roli żony, gospodyni, a później matki. Wraz z upływem czasu bindi zaczęło przyjmować inne kształty i kolory. To już nie tylko kropka czerwonego pigmentu, ale równie dobrze może to być kolorowa naklejka, a pojedyńczy punkt często dodatkowo zdobią kolorowe koraliki.
Kajalto tradycyjne upiększenie oczu czarnym kohlem, mające na celu nie tylko podkreślić piękno oczu panny młodej, ale także chronić przed "złym okiem" i zazdrością ludzi.
Nathto kolczyk w nosie, a także jedna z najbardziej zmysłowych ozdób. Tradycyjnie kolczyk wykonany z kamieni szlachetnych nosi się po lewej stronie. Kolczyk reprezentuje duchowość, królewskość i odwagę. Hinduski na co dzień noszą mały kolczyk w zagięciu nozdrza, natomiast podczas ślubu zamiast niego, wkładane jest na spore kółko, z którego zwisają koraliki nad górną wargą oraz dodatkowo ciągnie łańcuszek z np.perełek, zaczepiany za lewym uchem, we włosach. Nath jest charakterystyczny dla mężatek, chociaż już małe dziewczynki mają przekłuwany nosek.
Karnphul to kolczyki w uchu wykonane ze złota, srebra lub kamieni szlachetnych. Niektóre są tak duże, że doczepiane są do łańcuszka mocowanego na głowie. Często uwieńczone tzw.jhumką, małą kopułą z drobnymi koralikami. To głównie ona ma być symbolem pomyślności. W wolnym tłumaczeniu karnphul to znaczy kwiat ucha, a kwiat jest personifikacją boga Kamy, patrona miłości. Z kolei sam kwiat jest utożsamiany z niewinnością i młodością.
Haar & mangalsutra to ciężki, bogato inkrustowany, złoty naszyjnik, często zakrywający dekolt. Managalsutra jest cienkim łańcuszekiem, wykonanym ze złota i czarnych koralików. Niezaprzeczalny symbol małżeństwa, razem z sindoor. Założona przez męża podczas ślubu nigdy nie jest zdejmowana przez żonę. Podczas ślubu wszystko, co jest na szyji ma odwrócić uwagę od twarzy, by udaremnić rzucenie uroku.
Baajuband to naramiennik, czyli regulowana zwykle za pomocą łańcuszka obręcz noszona na ramieniu, wykonana jest z metali i kamieni szlachetnych. Ma moc ochrony przed złem.
Bangleto okrągłe bransolety na nadgarstkach, noszone najczęściej po osiem, dwanaście sztuk. Wykonuje się je z wielu materiałów, poczynając od żelaza, przez szkło, ceramikę aż po kość słoniową, rzadziej złota. Mimo, że bransolety noszą nawet dziewczynki, to jednak bangle są symbolem przynależności do męża. Symbolizują obecność kobiety w domu, kiedy to roztacza się dźwięk ich pobrzękiwań.
Haathpool to ozdoba na dłoń w postaci czterech pierścieni noszonych przez pannę młodą, po cztery na każdej dłoni, połączonych łańcuszkiem z ozdobą w kształcie kwiata, z którego dalej odchodzą trzy następne łańcuszki do bransoletek na nadgarstkach. Na lewy kciuk nakłada się pierścień z lusterkiem Arsi, czyli pierścień na kciuk z umieszczonym zamiast oczka lusterkiem, dzięki któremu panna młoda widzi najbliższe otoczenie, czyli siebie i pana młodego, co uniemożliwia jej zwykle dupatta.
Mehendi to wzory, które powstają na dłoniach i stopach panny młodej z pasty ziołowej z henny na dzień przed ślubem. Henna po zmyciu pozostawia czerwonawe zabarwienie. Im ciemniejszy odcień tym bardziej pomyślny znak dla zawieranego małżeństwa. Skomplikowane ornamenty symbolizują połączenie żywotów dwojga ludzi, oraz zapewnia szczęście w miłości, a henna ma oddalać wszelkie zło, jak bieda, choroby itp.
Kambarbandh to ozdobny bogato zdobiony pasek złoty lub srebrny, noszony w talii, który oprócz przyciągania wzroku ku podkreślonej tali, spełnia funkcje czysto użyteczną, otóż podtrzymuje sari na swoim miejscu.
Bichuasto pierścionek na palec u nogi. Noszony jest na drugim palcu lewej stopy, aż do śmierci męża jest symbolem małżeństwa. Nigdy nie jest wykonany ze złota, bowiem ten metal to atrybut bogini bogactwa Lakshmi, więc to niejako byłoby świętokradztwo.
Payalto bransoletka na kostkę, w postaci łańcuszka najczęściej zdobionego rzędami dzwoneczków. Rytmiczny dźwięk podczas stawiana stóp ogłasza wejście kobiety do domu męża.
Itar to perfumy, które w społeczeństwie indyjskim mają niemal boski wymiar. W dniu ślubu pomagają zachować świeżość podczas długich obrzędów weselnych, mają podkreślić też kobiecy zapach. Hinduski aplikują perfumy nie tylko tradycyjnie, na ubrania i szyję, ale także na płatki uszu, brwi i wnętrze dłoni.
Shaadki ka Joda to suknia ślubna. Sari, a także Ghagra Choli czy Lehenga, na ogół czerwone, bądź czerwono zielone z bajecznymi złotymi zdobieniami. Kolory te mają być wyjątkowo pomyślne, a wraz z ornamentami wyrażają płodność.